Սուտ են էն համոզմունքնեը, որ տղեքը չեն սիրում կամ չեն արտահայտվում կամ չեն տանջվում, դե եթե սիրում էս, ինչ կապ ունի, տղա ես, թե աղջիկ: Բայց վատն էնա, որ դու սիրում ես, ինքը քեզ սիրումա, բայց իրա պապան ուրիշինա սիրում, կամ էլ ուրիշի ջեբի դոլարները: Մեր երեխեքից մեկը նման մի թեմա արդեն գրելա, մեր պատմությունները նման են իրար էնքանով, որ իմ սիրած աղջկա պապան էլ հարուստ փեսա է գտել ու որ ես էլ իրա նման էն տարիքում չէի, որ փախցնեի բերեի մեր տուն, չնայած մտքովս անցելա:
Լավ, ամեն ինչ սկսկվեց համալսարանում, երբ էն որ ասում են առաջին հայացքից սիրահարվեցինք իրար: Ու լավն էնա, որ ինքն էլ միանգամից համաձայնեց հանդիպել ինձ հետ, թե չէ զզվում եմ, որ աղջկան մոտենում ես, էնքան ձևա տալիս իրան, բայց գնում ընկերուհիների մոտ լացումա կարոտից: Ընկերություն արեցինք մոտ մի տարի, ամեն ինչ էնքան լավ էր, որ նույնիսկ իրա ախպերը դարձավ ընկերս, գնալ գալ իրանց տուն, իրա պապան ու մաման սիրում էին ինձ, սիրում էին, սիրում էին, մեկել հոոոոոոոոոոոոոպ արքայազն եկավ Ռուսաստանից, դռները բացեք, աղջկա օժիտը պատրաստեք, հարուստ հարուստ աման էս ինչ հարուստ տղայա, բայց դե նենց չի որ մենք աղքատ ենք, բայց երևի էտքան հարուստ չէինք, համել ես դեռ ուսանող եմ, չեմ ամուսնանալու, կնկաս տանեմ պապայիս ու մամայիս վզին դնեմ ասեմ` պահեք, ես էսա կգամ: Դե լաց ու կոծ, կռիվ դավ, բայց դե իրա պապան որոշել էր, ու այ այտեղ ով կուտի, իրա ախպերը կուտի, հա դե բան չունեմ ասելու, ինքը ինչ մեղավոր էր, բայց դե մուռս պետքա հանեի մեկից թե չէ:
Բաց էն որ ասում են ինձ կատաղացրեցին ու ես մոռացա իմ սիրո մասին, իմ լավ ընկեր լինելու մասին, ու ընկա պրինցիպի, թե իրա հոր հետ, թե իրա հետ, թե իրա մարդու հետ, թե ինքս ինձ հետ, չեմ կարա ասեմ, բայց դե….
Մինչև պատրատսվում էին հարսանիքին, ես Լիլիս հետ զանգվում էի, խոսում էի, գիտեի ամեն ինչ, լսում էի իրա լացն ու կոծը, ու տենց կամաց-կամաց հասավ հարսանիքի օրը, ամենաանվտանգ օրը, երբ ոչ մեկ չի հետևում ոչ մեկին, երբ պապան էնքան ուրախա իրանց տուն եկող լիմուզինի առկայությունից, որ աղջկան վարսավիրանոց է ուղարկում տաքսիով: Ես սպասում էի իրան պայմանավորված տեղում, իսկ մեզ սպասում էր ընկերոջս դաչան` վարսավիրանոցից ոչ շատ հեռու: Ու ինքը իմն էր, ու ես իրա առաջինը պետքա լինեի, ու եղա:
Հիմա մենք հաճախ են զանգվում, հանդիպում, քանի որ շատ հարուստ տղամարդիկ շատ լիքը գործ են ունենում, իսկ իրանց կանանց մնումա ինչ` կամ տանը նստել սերիալ նայել, կամ էլ զանգել ինձ ու հանդիպել ինձ ու լավ զգալ իրան իմ գրկում, իրան իսկապես ժամանակին սիրող տղայի գրկում, հա ես էլ իրան չեմ սիրում, բայց դե պրինցիպներիցս դեռ չեմ ազատվել, համել ինչ վատ բան կա դրա մեջ???????
Հայկական օրագիր 