ամեն ինչ հասավ իր գագաթնակետին, երբ քրոջս ծննդյան օրը, մեր իսկ տանը…

Այսօր ներկայացնում եմ ընկերուհուս հետ կատարված մի դեպք, ինքը ուղարկել է, ես խմբագրել եմ:

Երբ ընտրությունդ մեծ է, ընտրելը ավելի դժվար է դառնում: Ու երբ ինքդ զգում ես, որ ժամանակն է ընտրել, այդ դժվարությունն էլ ավելի է դժվարանում: Երբ քեզ իր սիրտն ու սեր առաջարկողները մեկից ավելի են լինում, կշեռքի երկու կողմում համեմատելիներն ավելի շատ են դառնում: Իսկ ես չգիտես` ինչու ընտրեցի իրեն, առանց համեմատելու, առանց կշռելու, մի քանի սխալիցս հոգնած, նեղված ու ինքս ինձ վրա զայրացած: Դեռ մատանի մատիս չկար, կար միայն երկկողմանի համաձայնություն, երբ եղավ այն, ինչի վրա առաջին անգամ ես աչքերս փակեցի:

Կյանքում շատ են բաներ, որոնք գիտես, որ կան, բայց միշտ հույս ունես, որ դրանք կան ու լինում են ուրիշների հետ:

Ավել

իմ մանկական հայելին կոտրվել էր և հետևից երևում էր տգեղ իրականությունը

Այդ օրերին ես այնքան երջանիկ էի, կարծես աշխարհն իմը լիներ, իսկ ես` աշխարհինը: Մոտենում էր իմ ու սիրելիիս նշանդրեքի օրը: Մենք սիրում ենք միմյանց, ես դա զգում էի և հետո մտածում էի, որ մի տղա, ով այդքան հանդուրժողականություն է դրսևորում, ուրեմն սիրում է:
Ակամայից հիշեցի, թե նա ինչպես իմ սիրտը գրավեց իր առաջին քայլով: Այդ ժամանակ ես տատիկիս գյուղում էի. ամառային արձակուրդներ էին: Նա տեսել էր ինձ, հավանել, բայց դե գիտեք ինչպես է փոքր տարիքի աղջիկների մոտ, ես անգամ նրա վրա չէի նայում: Մի օր առավոտյան տատիկս եկավ և ասաց, որ դուրս գամ դարպասների մոտ,  երբ դարպասի դուռը բացեցի, շշմեցի… վարդեր…վարդեր…վարդեր… չգիտեի` ինչ անեի, ուրախանայի, բարկանայի…այդ ամենն այնքան ցնցող էր իմ մանկական հոգու համար:

Սառույցն արդեն հալված էր, մենք ընկերություն էինք անում մեկ տարուց ավել, իսկ ես անգամ թույլ չէի տվել նրան ինձ համբուրել: Դե չգիտեմ, մի տեսակ վախ կար մեջս, երևի զգում էի:
Մի մեծ փորձություն եղավ մեր սիրո համար…ՌՈՒՍԱՍՏԱՆ… նա անընդհատ գործի բերումով գնում էր այնտեղ, բայց ինձ երբեք չէր մոռանում:

Ավել